Miesięczne archiwum: styczeń 2015

Cytaty z FB dotyczące wojny na Ukrainie i nie tylko…

„Cała ta wojna jest wynikiem 20 nieudanych lat budowania państwa na Ukrainie, która jest bardziej skorumpowana niż Rosja – uważa ekspert ds. bezpieczeństwa Mark Galeotti, który krytykuje zwłaszcza prezydenta Petra Poroszenkę. Galeotti jest brytyjskim profesorem na New York University, specjalizującym się w najnowszej historii Rosji, sprawach bezpieczeństwa i zorganizowanej przestępczości.
A w tym wszystkim najbardziej mnie irytują głosy krytyki kierowane do profesorów przez różnych… nazwijmy – mniej wykształconych…”

„Sami Ukraińcy mówią, że przed całym tym Majdanem było lepiej, bo przynajmniej wojny nie mieli, a teraz co… każdy widzi jakie są skutki tego majdanu.

Jeśli jest ktoś zainteresowany „prawdziwym” obrazem konfliktu dzień po dniu odsyłam go tutaj … najbardziej rzeczowy i obiektywny obraz tego konfliktu bez tej całej zakłamanej „papki” i przekłamania sprzedawanej przez nasze media (Piotr może potwierdzić jeden ostatni przykład związany z natarciem na Mariupol), które jak widać powielają wszystko co sprzeda ukraińska SBU:
nowastrategia.org.pl”

Wpis na blogu: bez kamuflażu:
Zdołaliśmy ujechać kilkaset metrów, gdy kobieta odwróciła się w naszą stronę.

– Po co tu przyjeżdżacie? – wysyczała, patrząc na Ukraińca. – Po co!?

Miała napuchniętą twarz, podkrążone oczy i przetłuszczone włosy w nieładzie. Mogła mieć czterdzieści, ale równie dobrze i ponad sześćdziesiąt lat.

– Dlaczego nie zostaniecie u siebie, na zachodzie!? – w oczach kobiety pojawiły się łzy.

Spojrzałem na Rafała. Obydwaj wiedzieliśmy, o co chodzi. Kijów wysyła na rosyjskojęzyczny wschód żołnierzy pochodzących przede wszystkim z zachodnich i centralnych obwodów, zakładając, że będą bardziej lojalni wobec rządu. Sami się o tym przekonaliśmy, pytając wojskowych o miejsca pochodzenia.

– A wy myślicie, że ja tu chcę być? – odparł łagodnym głosem żołnierz, zwracając głowę w stronę okna…

Wkrótce inne…

Poróżnianie w odbiorze społeczeństwa, czyli: próby manewrowania opinią społeczną.

Według prorosyjskich separatystów w ostrzale ośrodka kultury i trolejbusu w Doniecku zginęło co najmniej siedem osób.

Pięć ofiar śmiertelnych pociągnął za sobą atak na ośrodek, a co najmniej dwie kolejne osoby zginęły, gdy pocisk artyleryjski trafił w trolejbus, oddalony od miejsca pierwszego ostrzału o 1 km” – oświadczyli wspierani przez Rosję rebelianci na stronie internetowej donieckiego ratusza.”

Cytat:


Nie wszyscy w Europie widzą jednakowo sprawę wojny na wschodzie Ukrainy: Pożyteczny idiota Putina
Jednak w mediach (co widać już po tytule) są próby zdyskredytowania jakiegokolwiek myślenia odmiennego od głównej linii politycznej decydentów europejskich.

Mój komentarz na Interii (do jednego z materiałów):
„Wg separatystów” ciągle używa się takiej sofistyki. Przy przekazywaniu informacji sygnowanych kijowskimi władzami rzadko pojawia się „wg rządu w Kijowie” – jaką mamy gwarancje tak naprawdę kto mówi prawdę? Ja mam wiadomości akurat z „obu rąk” i z Kijowa i z Donbasu, ale mam tą przyjemność znać język rosyjski – niewielu czytających młodych ludzi u nas może pochwalić się tą znajomością. Generalnie dostrzegam wiele manipulacji w przekazywaniu informacji – prób wywierania takiego a nie innego widzenia sytuacji. Tymczasem giną cywile – i to głównie giną z powodu ostrzału wojsk ukraińskich. Ponieważ to oni nacierają militarnie na tamte rejony nie na odwrót. Jedyna szansa – wprowadzenie wojsk ONZ i linia demarkacyjna – to jest szansa zakończenia walk. Ale tego boi się rząd w Kijowie – ponieważ… będzie to usankcjonowanie podziału.”

Dla rozróżnienia. Jedna i druga strona komentująca.

Podaję linki do różnych stron piszących o wojnie na Ukrainie.

Wojna domowa na Ukrainie

Byłoby fantastycznie gdyby polscy żołnierze…

Wojna domowa na Ukrainie neon24

I to co dla mnie osobiście jest najważniejsze, ofiary: Miałam marzenie, aby ta wojna się skończyła Lisa 8 lat

Dla Was. Sami zdecydujcie ile i gdzie jest prawda. I gdzie jej tak naprawdę szukać.

Komorowscy tego świata… – mają władzę.

Nie, wbrew pozorom, nie ma ten cytat nic wspólnego z Prezydentem obecnie panującym. TO cytat z… „Doktora Żywago” – powiedział te słowa Strelnikow kiedy wrócił do swojej żony Lary i jej nie zastał.
Kochał ją i walczył z podłościami tego świata – tak myślał – a jednak szerzył Zło. Zrozumiał to w godzinie swojej śmierci.
„Komarowscy tego świata” – to synonim. Synonim władców, mataczy i kombinatorów. „Wykorzystywaczy” sytuacji. W powieści to Wiktor Komarowski. Manipulant owładnięty chorą i złą żądzą. Ktoś, kto wykorzystał czas, sytuację i ludzi do tego aby zmieniać świat według własnego upodobania. Stawał na przekór miłości i szczęścia innych. Za nic miał ludzi. Krzywdził.
Czy żył prawdziwie?
To powieść o miłości i nieszczęściu ludzi na wschodzie. O ogromnej ofierze krwi, którą wytoczyli z pięknego narodu komuniści. Zaraza, która nie powstała z niczego. Gdyby nie siły „zachodu”, które pozwoliły jej powstać, nie byłoby Lenina, światowej rewolucji i wielu nieszczęść.
Pamiętajmy o tej nauce.

I zapobiegajmy.

„Media for Justice and Peace”: Ukraine Agreed to a Monsanto Land Grab to Get a Billion Loan from the International Monetary Fund (IMF)

„Twórcy planu” wiedzą lepiej. Przekleństwo ludzkości.

Największym problemem ludzi, tych osób, które są odpowiedzialne za walki, za decyzje, to jest ich szalona pewność słuszności w swoim postępowaniu. W tym co robią czują się usprawiedliwieni, ponieważ czynią to w imię „wyższej konieczności”. Tej ich pewności nie spędzą setki niewinnych ofiar. Oni czynią dobrze w imię ich planu, który ma przynieść lepsze jutro. Tylko komu? Tym, którzy zginęli? A może tylko Twórcom Planu?
To nic nowego. Takich wizjonerów mamy wszędzie pełno. Mniej lub bardziej niebezpiecznych. Szkoda tylko, że wszyscy z nich opierają swoje wizje na krzywdzie innych aby wynieść ponad nich jakąś tam grupę społeczną w imię „czegoś”.
W miejsce „czegoś” możemy sobie wpisać co chcemy: np – walka z terroryzmem, walka z narkomanią, walka z bandytyzmem, walka z biedą, walka z innymi, ponieważ nie uznają nas takimi jakimi jesteśmy, i setki i tysiące innych odmian walk, które powodują, że ktoś inny musi zgiąć karku przed silniejszym.

Czy można to zmienić? Nie. Ponieważ zdecydowana większość tego społeczeństwa ziemskiego koncentruje się na doczesności – tak zwanych dobrach konsumpcyjnych. Inni (pewna grupa) może i mogliby pójść dalej w rozważaniu spraw wyższych ludzkości, gdyby nie to, że są zbyt zapędzani w tryby codzienności, czas tak bardzo się im kurczy, że nie stać ich już na cokolwiek innego.
Godzą się, że liderzy za nich zdecydują – chociaż mają świadomość, że nie zawsze jest zgodność rozumowa między nimi a „tamtymi”. Dają się jednak uwodzić myślą że może jednak.
I tak trwa ten cyrk, kołowrót którego celem jest niewiadoma.
Nie jest możliwym przewidzenie do czego doprowadzą wzajemnie wykluczające się dążenia tak wielu stron i próba ich realizacji powodująca chaos. I śmierć również. Częściej lub rzadziej. Jednak zmiany globalne, nie obędą się bez ofiar.
Dochodzi do tego problem braku ustępliwości tłumaczony na różne sposoby, jakie są wymyślane przez Twórców. Czasami są to iluzje bardziej realistyczne, czasami mniej – w sensie ich rozumienia i wyjaśnień jakie mają dać kłopotliwej części społeczeństwa, która zawsze coś „spieprzy” swoim nierozumieniem.
Tym samym Twórcy muszą ciągle przywoływać do porządku krnąbrną część ludzkości im podległą.
I walczą dalej między sobą przesuwając na szachownicy pionki…

Kocie harce w Poznaniu.

Smutne życie, smutne sprawy. Poprzedni post ( Miałam marzenie aby ta wojna się skończyła Lisa 8 lat. ) był taki, był ostrzeżeniem i krzykiem o sprawiedliwość.
Są jednak „przerywniki”.
Zwierzęta, które mnie fascynują, które chociaż na chwilę odciągają od przykrych, tragicznych myśli.
Koty.
Oto kilka zdjęć „przerywników” – po co?
Dla ich piękna, dla utrwalenia chwili… Po to, aby nie zwariować.

dzien_kota

kot_kot
Czytaj dalej

Miałam marzenie – aby ta wojna się skończyła… Lisa 8 lat.

Przed wojną było to marzenie o tablecie. Teraz Lisa pragnie tylko jednego, aby przestano strzelać.
Jeżeli wiemy jak szukać znajdziemy więcej relacji dzieci które nie chcą wojny, które dotknięte są czymś co nie powinno ich doświadczyć.
O tym piszę od lat. Nie ma takiej możliwości aby dzielić dzieci, na dzieci rosyjskie, ukraińskie, polskie. I te są lepsze inne gorsze.
TO dzieci. Dzieciom należy się świat piękna i miłości.
Nie wojna, płacz i zniszczenia.
Nie wiem już jak wielkimi literami to trzeba pisać.
Ludzie są chorzy, nie widzą potrzeby pokoju za wszelką cenę. Dla dobra naszych dzieci. Muszą wygrywać pragnienia, chore pragnienia dominacji, posiadania, rządzenia.
Gdzie miejsce na niewinnych tego świata?
Jak bardzo brukamy ich umysły, jak bardzo je deprawujemy swoimi żądzami?
Żądzami posiadania, żądzami władzy.
Czy rozumiecie?
To wołanie w obronie tych dzieci.
Wojna powinna skończyć się za WSZELKĄ CENĘ.
Ci którzy „napuszczają” jednych na drugich powinni być izolowani jako chore jednostki.

A takich jest sporo po obu stronach.
Stoję po stronie niewinnych – dzieci. Tych po obu stronach.
W końcu zmieńmy coś w nas. Dopóki się jeszcze da. Dopóki mamy czas na zmianę.

Anastasia 11 lat :
Sasha byłą moją najlepszą przyjaciółką, postrzelona w głowę, zabita przez grupę dywersantów, kiedy została trafiona obejmowała ramionami dwu-miesięcznego braciszka …
Opowiada dalej:
Kiedy nas zbombardowali, schowaliśmy się w piwnicy, było zimno, szczury. Ukrywałam się tam 24 godziny…

To się dzieje, nie tak daleko od nas. My tymczasem żyjemy sobie, chodzimy do pracy, kłócimy się, nawet obstawiamy to jedną, to drugą stronę konfliktu – wojny…
Trzeba działać. Powiedzieć wojnie „NIE”.

Siedmioletni Nikita je tort. Ale to tort „na niby”. To tylko chleb z dżemem. W schronisku, w którym są Romowie, Rosjanie i Ukraińcy. Wspólnie składają mu życzenia. Dostał samochodzik z pakietu pomocy humanitarnej. Cieszy się z niego. Jak każde dziecko.

My mamy zmartwienia inne. Jaki samochód kupić w salonie. Jaką lalkę Barbie kupić córce, jakie klocki lego dla syna. Gdzie zrobić mu urodziny, w jakim lokalu. Nie wiemy jak to jest na wojnie. I nic nie robimy dla tych, co giną. Może czasami uronimy łzę, oglądając wzruszające klatki filmowe pokazujące płaczące, poranione dzieci… Tylko na tyle nas stać?

Alyona, 13 lat.
„Chciałam być weterynarzem, teraz boję się krwi […] Mogliśmy uciekać do Rosji, zostaliśmy, ale czy ktoś nas tutaj chce?”
Jak niszczymy marzenia dzieci. Jak robimy je dorosłymi chociaż mają po 13 lat…
Mieszkaliśmy w okolicy fabryki broni, wiedzieliśmy ze będzie bombardowana. Uciekliśmy do Doniecka. Miałam straszny sen. Mama została powołana na pielęgniarkę i zostałam sama. To bardzo przerażające być bez Mamy. Nie mogę być bez niej„.

Andrey 15 lat.
Chwyciłem za broń, taka była konieczność, była narada w rodzinie, rodzice powiedzieli, że lepiej to niż rozpijać się z kolegami
Chcesz walczyć, chcesz zostać wojskowym?
TO nie tak, widzieliśmy w telewizji to co stało się w Odessie 2 maja […] nie chcę aby coś podobnego stało się tutaj, musimy stawić opór […] Z drugiej strony oni też są w pułapce wojny. W tej całej chorej sytuacji. Oni strzelają do nas, my do nich. Co mamy robić??”

TO jest problem, o którym piszę, jest możliwość prowadzenia walki. Zawsze znajdzie się grupa atakująca. Raz z jednej, raz z drugiej strony. Z tego czy innego powodu. Z zemsty czasami. Czasami dla zysku, lub poprzez wydany rozkaz. Dlatego trzeba tam wkroczyć. Odgrodzić jednych od drugich. To jedyna szansa dla tych biednych dzieci, na odzyskanie tego co się im należy – dzieciństwa.

Spotkałem w swoim życiu dosyć osób poranionych tym, co przeżyły w dzieciństwie, na Wołyniu. Widok rozrywanych ciał, zmasakrowanych zwłok, krwi, często swoich własnych krewnych, braci, sióstr, rodziców.
Nie chodzi tylko o to konkretne Ludobójstwo, chodzi przede wszystkim o powstrzymanie rzezi. Dzisiaj. Tam na Ukrainie. Danie szansy dzieciom na normalne życie. Bez traumy. Bez pamięci poszarpanych, zakrwawionych zwłok. Czy umiemy sobie wyobrazić, jak byśmy funkcjonowali (tak Ty Czytelniku tego blogu) po takich doświadczeniach? Jak byś działał, myślał?
Opowieści znajomej o dziadku, który potrafił w nocy budzić się ze strasznym krzykiem i uciekać po schodach do piwnicy.
O zdejmowanym z płotu, nabitym na sztachety dwuletnim braciszku przez jego 17-letniego starszego brata. CO zostaje w umyśle jeżeli musi to przeżyć 17-latek? Co może myśleć? Jak podejdzie do śmierci swojego braciszka? Co z tego zrozumie? Czy w ogóle jest racjonalna możliwość pojęcia tego co robiono z ludźmi? Zrozumienia??

Vladislav, 13 lat.
Straciłem ojca i dziadka. wjechali na nasze podwórze, wybuchły dwa pociski. Fala uderzeniowa zmiotła samochód w którym jechali zabijając obu na miejscu. Pamiętam datę ich śmierci dokładnie: 14 sierpnia, 17:30.
[…]
Nie rozumiem, nie pojmuję polityki. Wiem tylko, że jeszcze nie tak dawno, wszyscy razem bawiliśmy się kąpaliśmy w morzu, pływaliśmy na łodzi. Teraz to wszystko nigdy się już nie powtórzy. Kiedykolwiek. Straciłem ich…

Musimy powstrzymać wojnę. Tu i teraz. Nie raz słyszałem od samych Ukraińców, że to ziemia przeklęta, za dużo krwi w nią wsiąkło. Zrozumcie; jedyna szansa to wysłać siły rozjemcze na linię demarkacyjną. Powstrzymać prowadzenie wojny. Dla tych dzieci i tysięcy innych które jeszcze mogą zginąć.

Wybaczcie tłumaczenie. Nie jestem anglistą.

Dzieci Wojny.

Children of War – Photo Series Tells Stories of Youth in Wartime Ukraine

Zadacie pytanie: po co to piszę? Odpowiem po raz setny: aby ostrzec, próbować zapobiec.
Tylko tak potrafię to czynić.
Słowem.

Bożena Dykiel mówi o swoim brzuchu…

W wypowiedzi dotyczącej aborcji, którą przeczytałem w jednym z numerów „Głosu” Pani Dykiel twierdzi, że chce ona sama rządzić swoim brzuchem. Brzuchem jak najbardziej może, jednak nie istotą, która mogłaby znaleźć się w jego wnętrzu ponieważ to zupełnie inna istota niż Pani Dykiel. Np. może mieć zupełnie inną grupę krwi. Nie można twierdzić, w takim przypadku, że jest to część organizmu matki. To zupełnie nowe życie. Inne zasadniczo od organizmu je noszącego, który przyczynił się do jego powstania, ale też i nie sam. Potrzebne były przecież inne komórki rozrodcze, aby powstała ta eksplozja, aby pojawiło się nowe życie, nowy umysł.
Pani Dykiel może nawet nie wiedzieć o tym jak bardzo się myli w swoim stwierdzeniu.